Een bittere (na) smaak

Na Pernes-les-Fontaines, hebben we drie nachten op de camping in Aubignan gestaan. Nu staan we op de camping in Villes-sur-Auzon.
Wat doe je zoal als je weken, zelfs maanden op reis bent? Stoffen en zuigen hoeft hier niet: geen huis, dus ook geen huishouden. Eens in de twee weken het beddengoed wassen en af en toe een handwasje dat is het wel op huishoud gebied. Natuurlijk is er de dagelijkse zorg voor het eten, maar verder?

Vandaag zijn we een klein eindje gaan wandelen rond het dorp en hebben we noten gezocht. In deze streek zie je veel amandelbomen. Amandelen zijn heerlijk om zelf spijs van te maken (het water loopt me in de mond als ik denk aan de gevulde speculaas van mijn moeder). In Nederland kost een kilo amandelen 10 tot 12 euro, hier liggen ze gratis voor het oprapen. Wel voor elke noot bukken en reiken. Als de rugzak zwaar wordt keren we moe en voldaan terug naar de camping. Daar aangekomen een hamer geleend en aan de slag. Het kost wel een paar uur voor alle noten gekraakt zijn en dan heb ik precies een bakje vol. Ik schat zo'n 250 gram.

De amandelen worden thuis geweld en ontvliest, gemalen en dan gemengd met suiker en ei. Een paar jaar geleden bleken de noten na dit vele werk bitter!
Gelukkig vond ik in een zeer oud kookboek een recept voor heerlijke bitterkoekjes van 80 % zoete en 20% bittere amandelen. Zo kwam het toch nog goed en was al het werk niet voor niets. Bovendien weet ik nu waar bitterkoekjes hun naam aan danken.